Powódź z 1934 roku była największą powodzią w międzywojennej Polsce. Zaczęła się od intensywnych opadów deszczu (dobowo ponad 50 mm) w dorzeczu górnej Wisły w dniach 13-17 lipca 1934 roku. Silne opady zanotowano w dorzeczach Raby, Skawy i Wisłoki, a w szczególności Dunajca (Tatry, Gorce). 16 lipca osiągnięty został, nie pobity nawet w czasie powodzi w 1997 roku, polski rekord wysokości opadów w ciągu jednej doby, kiedy to na Hali Gąsienicowej spadło 255 mm deszczu.
Drobne rzeki wylały już 16 lipca, a dzień później powódź objęła dorzecza Dunajca, Raby, część dorzecz Wisłoki i Skawy. Fala powodziowa dopłynęła do Wisły 19 lipca, pojawiając się na 200-kilometrowym odcinku do Dzikowa. Z powodu częstych pęknięć wałów i zalań fala powodziowa uległa osłabieniu i dotarła do Warszawy 22 lipca, nie wyrządzając miastu szkody. W sumie woda zalała 1.260 km², zabijając 55 osób. Uszkodzeniu, bądź zniszczeniu, uległo 22.059 budynków, 167 km dróg i 78 mostów. Wartość powstałych szkód oceniono na 12 milionów dolarów (wartość ówczesna), tj. równowartość 60,3 miliona przedwojennych złotych.
W efekcie powodzi przyśpieszono prace przeciwpowodziowe i zbudowano jako zabezpieczenie zbiorniki retencyjne w Porąbce na Sole (1936) oraz w Rożnowie na Dunajcu. Ten ostatni został ukończony w roku 1941, już w czasie okupacji niemieckiej. Wikipedia.
Poniższa mapa została opracowana w Wojskowym Instytucie Geograficznym na podstawie materjałów dostarczonych przez Ministerstwo Komunikacji, Dyr. Okr. Kolei Państw., Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Urzędy Wojewódzkie i Powiatowe. W legendzie mapy zaznaczono m.in. tereny zalane lub zniszczone przez wodę, osiedla zniszczone (podział wg % zniszczeń) oraz uszkodzenia i zniszczenia różnych kategorii dróg, kolei i mostów.
Porównaj mapę historyczną z mapą google. Użyj suwaka zmiany przezroczystości.
Tytuł: Mapa terenów powodzi w lipcu 1934 r. Wydawca: Wojskowy Instytut Geograficzny Miejsce wydania: Warszawa Data: 1935 Język: polski Opis: Skala 1:500 000; na ark. 94x66cm
Zostaw Komentarz